در كل ريخته گري را ميتوان بصورت زير تحليل كرد:

I – مزايا

مزاياي ريخته گري را در دو جنبه تكنيكي و اقتصادي ميتوان مطالعه كرد.

الف) چند مزيت تكنيكي ريخته گري

1ـ ساده ترين راه در صنعت براي تبديل سريع يك فلز به جسم مورد نظر

2ـ امكان تهيه قطعات مختلف از خيلي سبك (چند گرم) تا خيلي سنگين (چند تن)

3ـ امكان تهيه قطعات با اشكال پيچيده

4- امكان تهيه قطعات از جنس آلياژهايي كه از روش هاي ديگر امكان توليد آن وجود ندارد، نظير چدن (خاكستري، سفيد)

ب) چند مزيت اقتصادي

1- حذف يا به حداقل رســـاندن مخارج مونتاژ به وســـيله ريختن قطعه مورد نظر بطور يكجا

2- حذف عملياتي چون ســوراخ كردن و ايجاد حفره هاي خالي و در نتيجه صــرفه جويي در مواد و هزينه

3- با طرح صحيح ميتوان زوائد و اضافات قطعه را كه بايد از آن جدا شوند را به حداقل رسانيد.

4- هزينه ته يه مدل و قالب در اين روش خيلي كمتر از روش هايي چون فورجينگ است.

II – معايب از جمله معايب ريخته گري ميتوان به موارد زير اشاره داشت:

1ـ دقت ابعادي كمتر نسبت به روش هايي چون ماشينكاري و فورجينگ

2ـ عدم امكان ايجاد استحكام زياد در قطعه به علت وجود معايب ناگزير داخلي

3ـ عدم امكان تهيه سطوح كاملاً پرداخت شده و تهيه با جداره خيلي نازك.