دسته بندي زير در مورد فولادهاي پركاربرد وجود دارد، البته ميتوان انواع بيشتر ديگري را نيز در نظر گرفت:

فولادهاي كربني²

عنصر آلياژي كربن مهمترين عامل تعيين كننده استحكام مكانيكي است و درصد آن 1/7 است. اين استحكام مكانيكي متناسب با افزايش درصد كربن است و به موازات آن خاصيت ضربه پذيري و قابليت جوشكاري فولاد كاهش مي یابد كه به منظور جلوگيري يا كم كردن اين عيب در حد معيني درصد كربن را تا 0/2% حفظ ميكنند و به آن كمي منگنز (0/7- 0/4%) كه اين فولادها به كم كربن معروف اند و از نظر وزني در ميان فولادهاي جوشي مصرف بالايي دارند. جوشكاري فولادهاي پركربن آسان نيست به روشهاي خاصي مثل پيش گرم و پس گرم دارد. در رابطه با اكسيژن زدايي فولادهاي اين گروه بصورت ناآرام، نيمه آرام و آرام عرضه ميشوند ازنظر جوشكاري فولاد بايد نيمه آرام باشد.

فولادهاي كربن–منگنزي¹

عناصر كربن و منگنز در استحكام مكانيكي اين فولادها مؤثرند. درصد كربن مثل فولادهاي كم كربني است ولي منگنز آن 1/1% است. منگنز 1/2% استحكام مكانيكي و خواص ضربه پذيري را بهبود ميدهد و بالاتر از 1/6% باعث كاهش خواص ضربه پذيري و قابليت جوشكاري ميشود. براي رسيدن به تركيبي از استحكام مكانيكي، ضربه پذيري و قابليت جوشكاري در اين فولادها از منگنز 1/5% استفاده ميشود و اينگونه فولادها بصورت آرام و نيمه آرام تهيه ميشوند.

فولادهاي ريزدانه²

استحكام مكانيكي فولادها را ميتوان با ريزدانه كردن بلوره هاي آن بهبود داد. فولادهاي كربني و كربن منگنزي را ميتوان با اضافه كردن درصد كمي (0/001-0/1%) از يك يا چند عنصر آلياژي مثل Al، نيوبيوم، تيتانيوم ريزدانه كرد. اين عناصر آلياژي با كربن و نيتروژن فلز تركيب ميشوند و فازهاي ظريفي در حين نورد گرم و سرد كردن بعد آن رسوب ميدهند. اگر فقط آلومينيوم اضافه شود فقط دانه ها ريز ميشوند ولي اگر از ساير عناصري كه گفته شد استفاده شود علاوه بر ريز دانه شدن دانه ها، رسوب هاي حاصله باعث افزايش استحكام مكانيكي ميشود. استحكام مكانيكي و خواص ضربه پذيري اين فولادها از فولادهاي كربني و كربن–منگنزي بهتر مي باشد و اين فولادها با نورد گرم همراه با تبلور مجدد و يا نورد كنترل شده² تهيه ميشوند.

فولادهاي كم آلياژي¹

ازنظر تركيب شيميايي شبيه گروه فولادهاي ريزدانه است ولي درصد كمي از عناصر آلياژي مثل كرم، نيكل و موليبدن به آن اضافه ميشود كه اين كار به منظور بهبود خواص مكانيكي فولاد است. مهمترين گروه اين فولادها، فولادهاي كوئنچ – تمپر شده² بوده كه داراي 2/ درصد كربن، 7/ درصد موليبدن و درصد كمي كرم، نيكل و كبالت هستند. اين فولادها از نظر خواص استحكامي، ضربه پذيري قابليت شكل دهي و استحكام خستگي و خوردگي خيلي عالي اند و داراي قابليت جوشكاري بالايي اند.

فولادهاي آلياژي³

فولادهايي اند كه داراي درصد بالايي عناصر آلياژي مثل كرم، نيكل و موليبدن است. فولادهاي زنگ نزن⁴ در محیط هاي مختلف خورنده مهمترين اين نوع فولادند. اگر درصد كروم بالاتر از 12% باشد در سطح اين فولادها لايه نازكي اكسيد به وجود مي آيد كه تفاوت خوردگي فولاد را در محيط هاي خورنده و اكسيدكننده بالا ميبرد. به غير از كروم فولادهاي زنگ نزن داراي درصد بالايي از عناصر نيكل و گاهي موليبدن اند. بنابر ميزان درصد عناصر آلياژي و ساختار ميكروسكوپي اين فولادها آنها را به فولادهاي آوستتيني، فريتي، مارتنزيتي و تركيبي از اينها تقسيم ميكنند. مثلاً فولادهاي آوستينتي داراي 18% كروم و 8% نيكلاند و از استحكام مكانيكي، ضربه پذيري و مقاومت خوردگي خوبي در درجه حرارتهاي بالا برخوردار است.

[۲]Carbon steels

[۱]Mild steels

[۲]C-Mn Steels

[۳]Controlled rolling

[۱]Low –alloyed steels

[۲]Quenched- tempered

[۳]Alloyed steels

[۴]Stainless Steels